Het Vrije Nederland

 Het Vrije Nederland

In ons belachelijke zogenaamde zo vrije Nederland, wordt het enorm moeilijk en onmenselijk een eigen leven te lijden, leven en laten leven.

 

De Nederlanders de oorspronkelijke bewoners van Nederland wordt het leven zo moeilijk en ondragelijk gemaakt door alle zieke wetten en regeltjes, wij worden door onze regering gewoon weg gepest. Het is niet voor niets dat alle Nederlanders hun boeltje oppakken en vertrekken om elders een beter leven te beginnen, Nederland is een vrijland waarin het stikt van de achterlijke regeltjes en wetten dat het leven niet menselijk en onmogelijk maakt.

 

Nederland een land met zoveel wetten en regels waarin je niets mag of kan, en dit verrotte land dat wij dan nog steeds een vrijland noemen??

 

Een vrijland zijn wij wel als het om buitenlanders gaat, dan staat de deur voor iedereen open net als alle medische hulp waarop de Nederlander bezuinigd wordt, maar onnodig aan de buitenlander wordt toegekend.

 

De Nederlander wordt door haar eigen overheid gediscrimineerd en het leven zuur gemaakt, de buitenlander is heilig en er worden zelfs moskeeën voor ze gebouwd en mogen in hun traditionele kleding lopen omdat ze tot de islam horen.

 

Nederlanders die naturist zijn of naakt willen recreëren worden gedwongen in gevangenschap te doen, naakt tussen 4 muren en lijnen verblijven zonder enige vorm van vrijheid zolang men maar thuis, de tuin, naaktstrand, naaktcamping of sauna houdt.

Als naturist in Nederland kun je niet vrij zijn wie je bent, want naaktlopen zou aanstoot gevend zijn.

 

Als naturist erger ik mij juist kapot aan iedereen die kleding draagt en zo achterlijk doet over het naakt zijn zelfs tijdens het omkleden of douchen, want in hun beleving ben je vies of een viespeuk die alleen op sex uit is. Maar niets is minder waar, het gaat om vrijheid en gelijkheid, het één zijn met mens en natuur!

 

 

 

 

 

 

 

 

Bron: Frontaalnaakt.nl

 

[31.07.2021]

In Nederland kun je helemaal niet zijn wie je wilt zijn Peter Breedveld

 

Iedereen heeft zich de veertienjarige Frédérique toegeëigend, die in elkaar werd geslagen omdat ze niet wilde zeggen of ze een jongen of meisje was. De wokies zien in het incident het bewijs dat opiniestukken tegen het militante trans activisme (“transfobie”) geweld tegen lhbti-plussers veroorzaakt en de racisten zien aangetoond dat wegkijken van “multicultiproblemen” geweld tegen lhbti-plussers veroorzaakt, want de daders zijn Marokkaanse pubers.

 

Niemand lijkt echt geïnteresseerd in Frédérique. Een iconische foto van haar gehavende gezicht, mij doet die sterk denken aan de film La Passion de Jeanne d’Arc, wordt gretig gedeeld op de sociale media, maar dient vooral als symbool voor ieders persoonlijke frustraties. Iedereen wil achter de daders aan; Jan Kuitenbrouwer, die net in twee opiniestukken had geageerd tegen de “transterreur”, of de Marokkanen, en had de Amsterdamse wethouder Rutger Groot Wassink niet een rapport onder de pet gehouden over anti-homogeweld door allochtone jongeren? Vergeving en tolerantie De vader van Frédérique, die een storm van volkswoede veroorzaakte met een oproep tot vergeving en tolerantie, wist alle aandacht op zichzelf gericht nadat GeenStijl, uit wraak voor zijn snode daad, zijn doopcel heeft gelicht en onthulde dat de man wat dingetjes op zijn kerfstok heeft. Dat wordt dan in de duistere krochten van de domrechtse Twitterosfeer driftig gedeeld, want wie zich niet overgeeft aan de zucht naar een heksenjacht, verdient een draconische straf. Wat de gevolgen voor Frédérique zijn van zo’n trial by media, nobody fucking cares. Iedereen denkt alleen maar aan zichzelf. Dat geldt evengoed voor de goedbedoelende mensen, die zich wél aangesproken voelen door de boodschap van tolerantie en verdraagzaamheid. Frédérique schijnt te hebben gezegd, voordat ze werd toegetakeld, dat “ik ben wie ik ben en jij mag zijn wie jij wil zijn.” Die verbluffend wijze one-liner (ik zou willen dat ik, oog in oog met een agressieve troglodiet, de tegenwoordigheid van geest blijf behouden om zo’n whopper van een volzin uit te spreken, maar meer dan een “WAT MOET JE GODVERDOMME NOU, KLOOTZAK!” zal er, vrees ik, niet inzitten) wordt nu als motto gevoerd door de Gutmenschen. Een soort elfde gebod. Abby Chalgoum, ik mag hem graag, hij is grappig en een erg mooie man; mooie, mooie man, maar hij is wel van de emoporno, zeg maar. Abby dus heeft een meme gemaakt: een regenboogvlag met die woorden van Frédérique daar overheen. En dat heeft-ie op Twitter geplaatst met een groot, rood hart erboven en daar scoort-ie dan een paar honderd hartjes mee. Het dubieuze bedrijf Rumag, dat deugdelijkheid vercommercialiseert, ging ook met die zin aan de haal. Kunnen de hipsters zich weer even goed voelen over zichzelf.

 

Nederland kutland

Maar de boodschap van deze hele affaire is nou juist dat Frédérique niet mag zijn wie ze wil zijn. Dat motto is een leugen. Niemand mag zijn wie die wil in Nederland. Jij niet, ik niet. Die jongens die Frédérique in elkaar sloegen, ik ken ze niet, ik weet niks van ze, behalve dat ze Marokkanen zijn en voor hen geldt dus al helemáál dat ze niet mogen zijn wie ze willen zijn. Emine Uğur, die ook wat kritische kanttekeningen plaatste bij de hetze tegen Frédériques vader, werd om die reden door handelaar in nepnieuws Erik de Vlieger en zijn volgers twee dagen lang getrolld, gesard en vernederd. Emine mag dus ook niet zijn wie ze wil. Net was er iemand op Twitter die reageerde op een onderzoek van het programma Hart van Nederland, waaruit zou blijken dat 70 procent van de Nederlandse bevolking het met Johan Derksen eens is dat Nederland een ‘kutland’ is geworden. Wat nou kutland, zegt die persoon, iedereen kan onderwijs volgen, de zorg is geweldig en je hebt de vrijheid om te zijn wie je wil zijn. Die mythe is al net zo hardnekkig als de mythe dat Nederland een tolerant land is. Je kunt hier zijn wat je wilt als je wit bent, heteroseksueel, gezagsgetrouw, als je vindt dat het communisme het meest verderfelijke systeem van de hele wereldgeschiedenis is en als je zonder klagen je hele leven in dienst stelt van de grootgrondbezitters, in ruil voor kraaltjes en een paar weken per jaar in een toeristenhel. Als je alleen maar linkshandig bent, wordt het je je hele leven al een stuk moeilijker gemaakt. Als je een donkere huidskleur hebt, moet je je op de grond werpen zodra je in de nabijheid van een witte man verkeert. Mag een moslim in Nederland zijn wie die wil? HAHAHA! Laat je natzeiken. Je mag zijn wie jou wordt toegestaan te zijn. Dat zijn vooral een heleboel dingen niet.

 

Zalvende woorden

Ik kan me trouwens eerlijk gezegd wel iets voorstellen bij de woede jegens de zalvende woorden van die vader, die naar aanleiding van de mishandeling van zijn kind zei dat hij hoopt dat de daders straks weer liefdevol zullen worden opgenomen in de maatschappij. Het heeft ook iets militant-neerbuigends. Bijna iedereen wil, als zijn kind mishandeld is, maar één ding: de dader het licht uit zijn ogen slaan. En daar komt dan zo’n heilige aanzetten die jou in je berenvel zet. Je zou kunnen zeggen dat het een natuurlijke reactie is om dan zo snel mogelijk op zoek te gaan naar bewijs dat deze man óók niet deugt. Iedereen moet net zo’n gore hufter zijn als jij. Toevallig zag ik van de week een film met precies dát thema: Blood is Dry (Yoshida Yoshishige, 1960). Een altruïstische man die zich opoffert voor zijn collega’s, haalt daarin het landelijke nieuws en wekt onmiddellijk de wrevel van een journalist, die niet rust voordat hij het brandschone heiligenimago van de man heeft bezoedeld.

 

Verkeerde been

Ik denk ook dat ik de agressie jegens Frédérique wel ken. Ik zag er vroeger ongeveer zo uit als zij, en hoewel ik nooit klappen heb gehad (niet om die reden, denk ik althans), waren er wel veel mensen die zichtbaar geërgerd en nogal agressief-opdringerig vroegen of ik een jongen of een meisje was. Mensen houden er niet van om op het verkeerde been gezet te worden (ik heb zelf iets dergelijks bij ééneiige tweelingen, heel primitief, maar je ziet ze niet voor niks vaak in horrorfilms). Ze zijn er een beetje bang voor. Je ziet dat zelfs binnen de lhbti-plus-beweging, dat mensen daar onmiddellijk begonnen met een etiketje plakken om Frédérique voor hun karretje te kunnen spannen, haar vader krijsend verweten dat hij zijn dochter aan het ‘dead-namen‘ was en zo, terwijl ze zich niet trans voelt of wat dan ook. Ook dát herken ik. Zo tot mijn 25e vielen mensen me lastig met gepoer naar mijn geaardheid. Mijn ouders, kennissen, collega’s, wildvreemde mensen op straat: je bent toch homo? Ben je homo? Je bent homo, hè? De laatste die daarin was geïnteresseerd, was ik zelf. Maar dat doet er voor helemaal niemand wat toe.

 

Wanneer is naakt kunst en geen porno?

Porntube klik je niet aan met je schoonmoeder in de kamer maar zodra het in een museum hangt kun je prima met je hele familie naar plaatjes, foto’s of beelden van seksende mensen staren. Hoe zit dat? Als klein meisje van 11 jaar oud ging ik eens met mijn familie naar het Stedelijk Museum Amsterdam waar toen een tentoonstelling van de beroemde kunstenaar Jeff Koons was. Ik herinner me nog goed dat ik in een zaal kwam waar een enorme foto hing van een pik die sperma spuit op de billen van een vrouw. Ik was in grote verwarring: ergens voelde ik dat dit niet voor mijn 11-jarige ogen bedoeld was, maar in dit museum liep iedereen rond tussen de meest ranzige plaatjes alsof het de meest normale zaak van de wereld was. Hoe kan het dat in een museum seksuele plaatjes ineens wel door de beugel kunnen? Met die vraag ga ik naar Rini Dippel, zij is kunsthistorica en werkte 27 jaar lang als conservator in het Stedelijk Museum Amsterdam. ‘Seks is onderdeel van het leven, waarom zou je dat niet mogen weergeven?’, is haar eerste antwoord en noemt het erotisch realisme. Daarna legt ze uit waarin porno anders is dan kunst: ‘Porno is een middel om heftige seks op te wekken, en niets meer dan dat. Kunst doet iets meer; het mag uitdagend zijn en stelt iets aan de kaak. Als kunstenaar kun je van naakt of seks een leuke of geestige situatie maken en zo jouw visie op de maatschappij geven.’ U a

 

‘JE HEBT IN DEZE TIJD TOCH OOK GEEN ZIN OM LIEVE LANDSCHAPJES WEER TE GEVEN?’

In het geval van Jeff Koons, zegt Dippel nu terug kijkend, dat ze die foto’s ook wel ver vindt gaan. ‘Hij wilde de grenzen op zoeken en de populaire cultuur aan de kaak stellen. Voor ons lag dat toen in het verlengde van de popart. Maar als ik deze foto’s nu zie, vraag ik me ook af of je niet net zo goed naar een pornoshow kunt gaan?’ Koons was grensoverschrijdend, iets wat kunst graag doet blijkt uit een lesje kunstgeschiedenis. In de Griekse en Romeinse tijd was naakt in de kunsten heel normaal, denk aan alle beelden van discuswerpers en gladiatoren. In de vroege Middeleeuwen verandert dat onder invloed van de kerk. De enige naakten waren toen Adam en Eva, een dankbare mogelijkheid voor kunstenaars om toch de schoonheid van het naakte lichaam weer te kunnen geven. In de Renaissance mogen naakten, zo lang het bijbelse of mythologische figuren zijn. Maar toen Manet in 1863 Olympia schilderde, ontstond er een groot schandaal. Zij zag er op dat schilderij niet uit als een godin, maar als een prostituee die lag te wachten op haar klanten. Manet vond dat je moet schilderen wat je beleeft, critici vonden het vulgair en immoreel. Bij dit schilderij bleef het bij een kritiek, bij Het Laatste Oordeel van Michelangelo moest op last van de paus bladeren voor de geslachtsdelen worden geschilderd. De grote vraag is of je dan niet juist een naakt lichaam seksualiseert? Een beetje zoals veel mensen vonden toen Arie Boomsma op de Instagramfoto van zijn tweejarige dochter haar tepels bedekte met bloemetjes en daar op die manier juist de nadruk op legde. ‘Ja, dat denk ik wel,’ zegt Rini Dippel. Op het schilderij L’origine du monde, oftewel ‘de oorsprong van de wereld’ kijken we vrij frontaal een vagina in. Waar we naar kijken is de plek waar we allemaal vandaan komen. Toch werd dit schilderij vaak gezien als provocerend en vulgair. Dippel: ‘De meeste critici baseren zich op de Bijbel maar ik weet niet waar staat dat je geen naakt mag weergeven. In het oude testament staat dat je überhaupt geen beelden van mensen mag weergeven, maar daar hebben de christenen zich nooit aan gehouden.’ Je kunt je afvragen of het niet vooral de erotische gedachten van de kijker zijn die een beeld seksualiseren.

 

Ongemakkelijk is leuk

In deze tijd is de vraag niet meer of je naakt mag weergeven, maar wel hoe. Fotograaf Julien Sunyé speelt hier graag mee. Aan de ene kant fotografeert hij verleidelijke naakte vrouwen in een mooie setting in Parijs, daarnaast maakt hij een serie waarin naakte vrouwen zijn neergevleid tegen voormalige oorlogsbunkers door heel Europa. De eerste serie ziet hij als commercieel werk dat hij kan verkopen aan Playboy, de tweede serie is bedoeld voor in een galerie of museum. Sunyé: ‘Natuurlijk maak ik mijn foto’s om hormonaal te triggeren maar de serie in Parijs heb ik weliswaar kunstzinnig neergezet met mooie lichtinval en compositie maar verder vertelt het niet echt een verhaal, terwijl kunst volgens mij zowel om esthetiek als om inhoud gaat.’ De tweede serie gaat meer richting kunst volgens Sunyé omdat het in de foto’s bij de bunkers helemaal niet gaat over seks, ondanks dat er naakte vrouwen in zitten. Dat geeft de kijker vaak een ongemakkelijk gevoel. En daar is het Sunyé ook om te doen. ‘Ik probeer mensen te bevragen en ongemakkelijk te doen voelen; hoezo ligt een vrouw op een moordmachine? Je wordt opgezadeld met foto’s op een plek waar allemaal mensen zijn gestorven, mag ik dit dan wel aantrekkelijk vinden?’

 

‘HOEZO LIGT EEN VROUW OP EEN MOORDMACHINE?

Een kunstenaar wil iets aantonen via een erotisch beeld, dat zie je bij de fotograaf Nobuyoshi Araki die foto’s van een vrouw vastgebonden in een seksstoel plaatst naast beelden van diezelfde vrouw zittend in haar huiskamer, een kopje thee drinkend of rustend in de trein. Volgens Dippel wil Araki hier twee uitersten aantonen; seks in zijn meest rauwe vorm is net zo goed deel van het alledaagse leven als de intimiteit van het huwelijk. ‘Je wordt via deze foto’s met je neus op de werkelijkheid gedrukt en Araki toont hier de complexiteit van de wereld. Je hebt in deze tijd toch ook geen zin om lieve landschapjes weer geven? Dat zou ik voor een kunstenaar te weinig vinden.’ Fotograaf Sunyé probeert zijn publiek ook een beetje te foppen. Dat doet hij met foto’s van vrouwen in latex politiepakjes. Hij hoopt dat zijn publiek daar erotisch door geprikkeld wordt, maar doordat hij de foto’s in een mooie esthetische vorm giet, weet je als kijker niet of je dit nu te plat of toch wel mooi moet vinden. Precies wat Jeff Koons deed met zijn toch wel zeer expliciete foto’s. Punt is dat Jeff Koons toen al een gevestigd kunstenaar was die zijn plek in het museum verdiend had. En zodra het in een museum staat, zijn we toch al snel geneigd te denken dat het kunst is. Zijn de foto’s van Koons per definitie kunst omdat hij zijn sporen al verdiend had als kunstenaar? Sunyé: misschien is wat Koons doet, wel het populariseren van porno. Hij zegt als het ware; ik zet een grote penis neer, struikel er maar over. Immers, als het in een museum hangt, mag je er naar kijken zonder je schuldig te voelen.

 

’ Niet erg als je opgewonden raakt van een schilderij

Een ding valt me op bij alle naakten in de kunst, het zijn verdomd veel vrouwen die afgebeeld worden en weinig mannen. Dat is Rini Dippel met me eens. ‘Dat heeft voor een groot deel te maken met de opdrachtgevers en schilders die lange tijd allemaal mannen waren. Schilderijen werden gemaakt om schoonheid te verheerlijken en zorgden voor verleiding en erotiek. Helemaal niet erg natuurlijk als je opgewonden wordt van een schilderij. Maar schilderijen werden lange tijd gemaakt voor rijke mannen die ze in hun paleizen hingen ter verlustiging.’ Een beroemd voorbeeld is het schilderij Déjeuner sur l’herbe van Manet waarin je een gezellige picknick ziet waarop twee mannen op een picknickkleed zitten met een naakte dame. Destijds ontstond er grote ophef over deze uitdagende naakte dame, nu zouden we ons vooral afvragen waarom de mannen niet ook hun kleren uit hebben? Inmiddels zijn er natuurlijk genoeg vrouwelijke kunstenaars en toch maken die weinig mannelijk naakt. ‘Dat vind ik heel vreemd,’ zegt Dippel. ‘Zo blijft de vrouw toch een lustobject. Ik hoop dat #metoo hier ook iets aan kan veranderen.’ Meest recente berichten Op pad als fotograaf, dacht ik Verzet: wat Vicky (77) en Baqia (23) gemeen hebben Wanneer is naakt kunst en geen porno? De jury van de Johan Kaartprijs vond Plien en Bianca de beste – wat vinden zij eigenlijk van elkaar? Hoyte van Hoytema: gevierd filmmaker in Hollywood Categorieën Cultuurjournalist Amsterdam Interviewer Amsterdam Jeugdboek – Met een klap van de hamer Schrijfworkshops Amsterdam Zoeken

 

‘IK ZET EEN GROTE PENIS NEER, STRUIKEL ER MAAR OVER’

Gelukkig heeft Yoko Ono – kunstenaar en vrouw van Beatle John Lennon – ooit een boot bekleed met honderden witte beelden van pikken. ‘Als zij alleen maar honderd pikken realistisch vleeskleurig bij elkaar had gezet, was het waarschijnlijk vrij onsmakelijk geworden,’ denkt Dippel. ‘Nu werd het een grappig en interessant kunstwerk.’ En datgene wat je er mee doet is wat iets kunst maakt in plaats van porno. Het is hetzelfde als kijken naar een geschilderd landschap van Van Gogh in plaats van naar Frankrijk rijden om dat landschap in het echt te bezichtigen. Via kunstenaars kijken we naar een interpretatie van seks die ons iets laat voelen, al is dat walging of ongemakkelijkheid. Porno is dat weergeven zonder die interpretatie, puur en alleen om de lust op te wekken, kunst wil meer. Dit artikel verscheen in C.Magazine editie 10

 

Naaktfotografie: is het kunst of porno?

Fotografen en website-eigenaren moeten het verschil weten Zijn naaktfoto's kunst of is naaktfotografie eigenlijk porno? Het is een debat dat woedt tussen fotografen en het grote publiek. Er zijn sterke argumenten aan beide zijden van het probleem en de meningen verschillen per cultuur. Als je een fotograaf bent of een website hebt, moet je kunnen beoordelen waar een afbeelding de grens overschrijdt van kunst tot porno.

Porno is de afbeelding van erotisch gedrag dat bedoeld is om seksuele opwinding te veroorzaken . Kunst is moeilijker te definiëren dan porno. Kunst is een uitdrukking van menselijke creativiteit. Het wordt niet alleen gewaardeerd om zijn schoonheid of emotionele kracht - de beste kunst veroorzaakt een emotionele reactie in de kijker. Met behulp van deze twee subjectieve definities zou je kunnen zeggen dat porno, door een reactie te veroorzaken, een deelverzameling is van kunst, maar feit is dat porno in veel gevallen illegaal is en kunst dat niet is. Dus voor een fotograaf of website-eigenaar is de regel die moet worden getekend van opzet. Als een afbeelding sexuele opwinding wil veroorzaken, label het dan porno en blijf uit de problemen. Plaats het niet op internet.

 

Waarom al het gedoe over naaktfoto's?

Terwijl kunstenaars de naakte vorm al generaties lang weergeven, wordt fotografie vaak als bijzonder ongepast beschouwd voor naaktrepresentaties omdat de afbeeldingen exacte kopieën van een echt onderwerp zijn. Het realisme van het naakt in een foto maakt sommige mensen ongemakkelijk, terwijl een naakte voorstelling in witte stenen beelden uit de oudheid of potloodschetsen (hoe gedetailleerd ook) niet echt lijken voor kijkers. Het realisme van foto's geeft hen meer morele ernst om te zien dan een tekening of sculptuur. Omdat echte mensen worden afgebeeld op naaktfoto's, voelen veel mensen alsof ze privémomenten binnendringen - alsof ze in de kamer stonden toen de foto werd genomen. Dit realisme maakt het voor sommige mensen veel moeilijker om naaktfoto's objectief te bekijken. Boudoir-fotografie loopt vaak de voorhoede van het feit of het kunst of porno is zonder enige vorm van naaktheid, omdat het de bedoeling is om opwinding te veroorzaken. Omdat het onderwerp meestal gekleed is, zijn mensen minder van streek door boudoirfotografie dan door naaktfotografie.

 

Kan een naaktfoto kunst zijn?

Om een naaktfoto als kunst te beschouwen, mag de naaktheid niet de focus van de foto zijn. In de kunst is naaktheid ondergeschikt aan de onderwerpvorm of een ander concept. Het onderwerp is naakt omdat kleding de lijnen van de vorm zou verstoren, niet omdat iemand wordt ingeschakeld door het idee van naaktheid. Naakte fotografische kunst gaat niet over seks. Als het om seks gaat, wordt het porno.

 

Maar is het echt porno?

In het algemeen, als de focus van de foto het genitale gebied of een seksuele daad is, maakt het hoogstwaarschijnlijk porno uit, ongeacht hoe artistiek u het onderwerp / de onderwerpen stelt. Als de foto een pose bevat die je hebt gezien in een volwassen mannenmagazine in het midden of een vergelijkbare publicatie, is het onwaarschijnlijk dat dit kunst is. Als uw website woorden gebruikt zoals 'sexy', 'hot', 'slet' of een ander woord dat u mogelijk in een XXX-filmadvertentie ziet om uw foto's te beschrijven, vallen afbeeldingen die zo worden beschreven, vanwege de intentie onder de definitie van porno.