Van naturist tot zedendelinquent,
Na jarenlang zonder problemen als naturist door het leven te gaan, kwam er door vrijwilligerswerk als nieuwsschrijver een einde aan.
Als naturist was ik als vrijwilliger bij de vereniging waar ik bij aangesloten was werkzaam als ontwerper van de digitale camping nieuwsbrief, de aantal schrijvers namen af tot dat er nog maar één schrijver over was.
Helaas heeft de inzet om herhaaldelijk vacatures te plaatsen in de nieuwsbrief geen nieuwe schrijvers opgeleverd, na zelf diverse malen als schrijver gevraagd te zijn door de eindredactie, was mijn antwoord na de 6de maal ja.
Op een mooie zomerdag ben ik naar de zwemvijver op de camping gegaan om mensen te interviewen voor mijn nieuwsbrief artikel, ik had het onderwerp jeugd en naturisme uitgekozen.
En heb ik met minimaal 95% van de bezoekers gesproken en inzicht gekregen over hoe mensen in het naturisme beland zijn, ook over de tijd als kind op school of vereniging waar onder de douche bruine billen te zien waren. Wat de reacties van de andere niet naturisten waren en eventuele pesterijen, ook verhalen van mensen die met als ik geen opvoeding als naturist hadden gehad. Omdat ook naturisten zeg maar uit de kas moeten komen om familie en bekenden hun manier van levensstijl te vertellen, de reacties zijn hierop heel verschillend van begripvol tot schandalig.
Mijn verhaal om in de nieuwsbrief te kunnen plaatsen was bijna klaar, het moest alleen nog uitgewerkt op het digitale papier en natuurlijk zoals normaal horen bij een nieuwsbrief en artikel ook foto’s.
Om passende foto’s te maken ben ik een dag of misschien twee later naar de zwemvijver gegaan, ik dacht mooie foto’s van de locatie waar ik de mensen geïnterviewd had. En hoe kon het eigenlijk nog mooier en beter, op het moment kon ik mooi een beeld maken van naturisten jongere en ouders. Met toestemming foto’s gemaakt van vooraan zonnende ouders, en op de achtergrond hun spelende en zwemmende kinderen.
Helemaal niets aan de hand, tot ik één week later zelf bij de zwemvijver lag en verkoeling zocht.
Voor ik na de zwemvijver ging moest ik nog even gauw een handdoek pakken, toen ik plots bericht kreeg dat een familielid onderweg naar het werk een ongeluk had gehad.
De familie zou via WhatsApp op de hoogte gehouden worden, toen ik bij de zwemvijver lag kwamen er via WhatsApp berichten binnen over het ongeval. Om de situatie en de tijd in de gaten te houden heb ik misschien maximaal driemaal op mijn telefoon gekeken.
Plots werd ik aangesproken door een naar het toilet gaande mevrouw, die mij aansprak en mij vertelden dat stiekem fotograferen verboden zou zijn. Toen ik aangaf dat ik daar niet eens mee bezig was, en vertelde dat ik mijn telefoon (een Nokia 630) niet eens uit het tasje had gehaald, en alleen maar liggende de rits van het hoesje opengedaan om zo het display te kunnen zien.
Mijn verdere uitleg werd genegeerd en mevrouw liep weg naar haar echtgenoot de enige nieuwsbrief schrijver, diezelfde avond kreeg ik via WhatsApp van meneer de nieuwsbrief schrijver, foto’s en filmpjes die hij die dag gemaakt had bij dezelfde zwemvijver waar ik ook was.
Toen ik even de twee filmpjes bekeek kwam ik ook plots mezelf tegen zonder op de hoogte te zijn dat er gefilmd en gefotografeerd werd, maar omdat ik heel nuchter ben heb ik er geen problemen mee, wat maakt het uit of men mij naakt op de camping ziet of in de camping nieuwsbrief.
Een dag later ben ik met mijn hond een paar kilometer verderop buiten de camping gereden, waar een speciale zwemvijver is voor mensen met honden. Een dag eerder heb ik zelf de kans gehad om af te koelen, nu gunde ik mijn hond hetzelfde. Bij die zwemvijver trof ik eenzelfde en vergelijkbaar beeld maar dan met zwemkleding als een paar dagen eerder op de camping, er was nog een gezin aanwezig waar ik even mee in gesprek raakte. En omdat ik het verschil duidelijk wilde laten zien tussen naturisme en de textiel jongeren en ouders, mocht ik best van de zonnende ouders en de op de achtergrond spelende kinderen een foto maken en gebruiken in de camping nieuwsbrief. Alleen had ik een probleem, ik had echter geen andere fotocamera bij me dan die op mijn telefoon.
De volgende ochtend op de camping werd ik overvallen door het plotselinge bezoek van de campingbeheerder en de vertrouwenspersoon, ik was al verbaasd en werd nog verbaasder toen ik het volgende hoorde.
Er was iemand naar de campingbeheerder en de vertrouwenspersoon gegaan om te melden dat ik even een dag ervoor met mijn telefoon stiekem gefotografeerd zou hebben bij de zwemvijver, ook zou ik volgens de melder een erectie gehad hebben en iets gedaan zou hebben wat ik zelf nog wel zou weten. Ik was verbaasd en ook verdrietig en boos, deze bewering klopt echter van geen kanten en wilde mijn verhaal vertellen.
Helaas mocht ik mijn verhaal niet doen, ik werd beveelt mijn telefoon te geven en alle spullen te pakken en de camping te verlaten.
Ik was verbaasd en stond te trillen op mijn benen, ik was in shock en gaf mijn telefoon af. En ik mocht nogmaals mijn verhaal niet doen, ik zou een dader zijn en slachtoffers hebben gemaakt dus moest ik per direct vertrekken. Zoals mij opgedragen werd deed ik dan maar om verdere escalatie te voorkomen, achteraf en na een gesprek met mijn advocaat had ik dit beter niet kunnen doen.
Toen ik thuis net alle campingspullen had uitgepakt had ik de politie voor de deur staan, deze heren kwamen de code van mijn telefoon halen die elders op het politiebureau terecht was gekomen. Omdat op mijn telefoon mijn medische dossiers staan en bedrijfs gegevens van mijn klanten en bedrijf weigerde ik op de camping deze af te geven, en nu met de politie wilde ik het ook niet vertellen. Maar door dat de agenten mij intimiderend aanspraken en door het kraken van mijn code de telefoon kapot zou gaan. Natuurlijk wilde ik dat niet, en haalde ik mijn hand over mijn hart en gaf ik mijn code, ik dacht ik heb immers toch niets te verbergen.
Daarom dacht ik ook dat alles met een sisser af zou lopen, tot ik maanden later 5 agenten voor de deur had staan. Deze stonden erop dat ik vrijwillig zou meewerken aan een huiszoeking, en als ik dat niet toe liet ze alsnog moest binnen laten en een uur wachten tot er iemand met het bevel zou komen. Hier had ik absoluut geen zin in en liet ze maar gaan, en zoals ik al eerder zei heb ik toch niets te verbergen. Dus lopen er plots 4 agenten door je huis opzoek naar opslagmedia terwijl de 5de alle wachtwoorden van computer, telefoon en emailadressen noteert, ook worden van alle kamers en ruimtes in huis foto’s genomen.
Ook nu was ik compleet verbaasd en in shock en overdonderd, ook toen ik een brief kreeg dat ik voor verhoor naar het politiebureau moest komen.
De naturisten federatie Nederland heeft mij net als de vereniging waar ik bij aangesloten was uit het ledenbestand verwijderd, ik voelde mij door geen van deze organisaties gehoord en gesteund. Zelf naar de vereniging waar ik aangesloten was en werkzaam als vrijwilliger nog een brief geschreven, in mijn brief betichten ik het bestuur van een falend wanbeleid. Via een oud-collega kreeg ik te horen dat, na aanleiding van mijn brief het complete bestuur opgestapt was en zelfs de campingbeheerder zijn werkzaamheden heeft neergelegd.
Zelfs tijdens het verhoor viel mijn bek open, want er werd beweerd dat ik kinderporno in bezit zou hebben. Ik stond perplex en vroeg om uitleg, die uitleg was maar kort en geheel gering. Er waren 5 foto’s uitgeprint die volgens hun op mijn computer zouden moeten staan, maar er was niet één afbeelding die ik ooit eerder of op mijn computer gezien had.
En natuurlijk wilde men van mij weten hoe ik aan die afbeeldingen kwam, maar hoe kan ik een verklaring afleggen over de herkomst van de afbeeldingen terwijl ik ze niet eerder gezien heb?
De enigste verklaring die ik mij kon bedenken was via de website van de internationale naturisten federatie, die een forum hebben waar je als naturist zipmappen met foto’s van gelijkgestemden en naturisten activiteiten kan downloaden.
Een ander verklaring kon ik echter niet geven, ik heb diverse zipmappen gedownload. Maar als die zipmappen uit nog eens een stuk of 60 sub mappen bestaan, en die zijn nog eens gevuld met een paar honderd foto’s kan je nooit alles gezien hebben. Maar helaas denkt een rechter er anders over, ook zou ik volgens zowel de politie als de rechter deze mappen zelf aangemaakt zou hebben. Als mijn advocaat vervolgens met het verweer en een vergelijkbare situatie vertelt, dat een advocaat bij het advocatenportaal van de rechtbank een advocaat ook een zipmap downloadt van elke cliënt. En als die door een advocaat worden uitgepakt worden die mappen met dezelfde indeling zoals deze online staan ook op de computer geslagen worden. Maar hier had de rechter geen kaas van gegeten en nam wat in het politierapport staat aan als waarheid, ook zijn er op mijn 2dehands computer in de tijdelijke internetbestanden thumbs mappen gevonden waarin het grootste gedeelte aan afbeeldingen gevonden zou zijn. Ook heeft de politie en de rechter dit meegenomen als het bezit van, terwijl dit wettelijk echter niet zo gezien mag worden, omdat dit ook echter niet bewust door de gebruiker is opgeslagen. Hetzelfde geldt ook voor de zipmappen met naturistenfoto’s, die heb ik opgeslagen omdat deze als naturisten afbeeldingen werden aangeprezen en niet verwacht had dat er ook foto’s en andere bestanden dat als kinderporno bestempeld zou of kan worden.
Maar vanaf de eerste seconde in de verhoor ruimte werd ik als de grootste pedofiel van Nederland neergezet en behandeld, zelfs de advocaten die het politierapport lezen lopen de rillingen over het lijf. Zelfs mijn eigen onschuldige klanten werden overal bij betrokken, omdat ik van alle particuliere klanten immers een kopie van het paspoort of identiteitskaart had.
Door dat ik een poosje een that vriendin had waarmee het goed klikte, heb ik van mezelf een paar foto’s in mijn onderbroeken gemaakt.
Mijn chat vriendin had mij immers ook leuke pikante foto’s gestuurd waar zij in lingerie opstond, dan kan ik natuurlijk ook niet achterblijven en stuurde haar in mijn boxershorts gepositioneerde foto’s. De politie had deze foto’s ook gezien maar een compleet ander verhaal van gemaakt zoals in het politierapport staat, de boxershorts zouden door kinderen gedragen boxershorts zijn, waarin ik als gekregen trofeeën in aan het poseren was.
Sorry maar als je überhaupt zoiets verzint, dan ben je echt ziek! En dit noemt zichzelf agent of zelfs rechercheur, en dit soort gasten werken bij de politie.
En zo beland een onschuldige burger en naturist als een zogenaamde pedofiel in de rechtbank, zonder maar ooit met een vinger iemand te hebben aangeraakt al helemaal geen kind en zelfs geen volwassen. Geen vies geil en oversekst mannetje dat op kinderen of volwassenen geilt, maar iemand die überhaupt geen enkele seksuele gevoelens voor kinderen heeft. Ik vond het zelfs lachwekkend, hoe kan de overheid iemand als zedendelinquent neerzetten zonder dat ik één iemand heb aangeraakt, verkracht of ergens toe gedwongen heb en zelfs nog maagd is. Dat is gierend maar als je er over nadenkt te zot en gek voor woorden, een onschuldige naturist die foto’s en filmpjes bezit van gelijkgestemde waar ook minderjarige bij horen als pedofiel bestempeld en in de maatschappij gezet wordt.
Als ik echt die zedendelinquent was die men beschrijft dan had ik al lang mijn slag geslagen, toen ik als 15-jarige bakkersleerling de leiding gaf aan een groep autisten, of toen ik bij een zwemclub voor naturisten zat, of als ik ergens een sauna bezocht. Of die jaren dat de NFN het jaarlijkse zwemfeest georganiseerd had, waar ik elk jaar als bezoeker was. Of die jaren dat ik als taxichauffeur werkten en ook kinderen wegbracht, of al helemaal toen ik schoolritten reed. Maar zelfs in die jaren nooit iemand aangeraakt of seksuele gevoelens gekregen of gedrag geuit, en nu door onschuldige en normale naturisten foto’s een zedendelinquent.
Helaas ben ik in de eerste rechtszaak schuldig bevonden omdat de rechter niets met het verweer van de advocaat gedaan heeft, en er puur alleen van het vol leugens staande politierapport uitgegaan is. Als er twee advocatenkantoren en vijf advocaten naar mijn zaak hebben gekeken, en allemaal individueel met het resultaat kwamen dat er geen enkel bewijs tegen mij of aan mij gekoppeld kan worden en ik vrijgesproken hoor te worden.
Dan nogmaals proberen om het recht te halen door in hoger beroep te gaan, maar ook dat was teleurstellend en gewoon een kopie van de eerste rechtszaak. Dus nogmaals onterecht en onschuldig veroordeeld, en om mij proberen vrij te pleiten in cassatie gegaan.
Na het indienen van cassatie hebben we weken moeten wachten, toen kregen we uiteindelijk een brief waarin stond dat mijn cassatie niet in behandeling werd genomen, dus ik was terug bij af. De opgelegde straf was onvermijdelijk en betekent dat ik een taakstraf moet uitvoeren, maar omdat ik een zedendelinquent ben mag men mij nergens buiten of extern plaatsen. Maar ergens onder toezicht en tussen vier muren, en alleen in Eerbeek of Doetinchem geplaatst kan worden. De taakstraf is niet de enigste straf, ook de reiskosten komen geheel voor eigen rekening. Mijn Wajong uitkering is al geen vetpot, en met deze hoge energieprijzen houd ik per maand € 90,00 euro over waarvan ik boodschappen moet doen en tanken om op de taakstraf te komen. Ik heb overal al aangegeven dit niet te kunnen ophoesten, maar nergens is een potje dat mij kan helpen. Dus ziet het ernaar uit dat ik weer in de schuldsanering terecht ga komen.
Reacties
Een reactie posten